‘Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού’.
‘Ο μαθητής ηρνήσατο, ο ληστής εβόησε: μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.
‘Κύριε, ο τον ληστήν συνοδοιπόρον λαβών, τον εν αίματι χείρας μολύναντα, και ημάς συν αυτώ καταρίθμησον ως αγαθός και φιλάνθρωπος’.
‘Ο Σταυρός σου, Κύριε, ζωή και ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου, και επ’ αυτώ πεποιθότες σε τον σταυρωθέντα Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς’.
Στην κοινωνία του "παίρνω" στέκεται πάντα αντίθετο και και φωτεινό του πνεύμα Του της προσφοράς, του "δίνω". Και τελικά το "προφέρω" απόδίδει πολύ περισσότερα από το "παίρνω"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!