Ισότητα

Πολλοί την επικαλούνται, ακόμη περισσότεροι την κάνουν σημαία για να φωνασκούν πίσω της, πόσοι άραγε πραγματικά τη θέλουν; Με αφορμή τις ασφαλιστικές αντιπαραθέσεις των ημερών ακούστηκαν και γράφτηκαν και βγήκαν στη φόρα πολλά ‘προνόμια’ (η λέξη εκουσίως σε εισαγωγικά—άλλα είναι και άλλα ίσως όχι) διαφόρων τάξεων και επαγγελμάτων. Και βέβαια ο καυγάς για την πίτα. Αν υποθέσουμε (pipedream!) ότι κάποιος αύριο αποφάσιζε να εξισώσει προς τα πάνω στον χώρο της υγείας όλους τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων, τι θα γινόταν; Ίσως μια από τα πιο περίεργες επαναστάσεις. Ξέρετε π.χ. τι σημαίνει ασφαλιστική ισότητα στη νοσηλεία; Ότι όλοι δικαιούνται το ίδιο κρεβάτι (π.χ. σε μονόκλινο δωμάτιο) σε δημόσιο ή ιδιωτικό θεραπευτήριο. Που στην ‘αγγλικού τύπου’ ισότητα (γράφε NHS) σημαίνει ότι τα κρεβάτια δίνονται με βάση την ιατρική ανάγκη του ασθενούς (βαρύτητα νόσου, μολυσματικότητα, ανάγκη απομόνωσης κτλ) και όχι τον ασφαλιστικό φορέα (που εκεί είναι ίδιος για όλους). Εδώ υποπτεύομαι ότι θα στηνόταν μια ομηρική μάχη για το ποιος θα καταλάβει το μονόκλινο με θέα, και άντε να τον ξεκουνήσεις από το ‘κατακτημένο’ δικαίωμά του. Τι λες καλέ που θα γίνω εγώ ίσος με τους άλλους; Φαίνεται ότι μάλλον πρεσβεύουμε ό,τι και οι χοίροι της ‘Φάρμας των ζώων’ του Orwell, ότι ‘Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα’. Κι ας φωνάζουμε αλλιώς.