Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το Δημόσιο (11/3/2008)

Άκουσα την ιστορία από αξιόπιστο συνάδελφο, και δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω για την ορθότητά της. Πήγε, λέει, τον φορητό του υπολογιστή στην υπεύθυνη εταιρεία για κάποιο τεχνικό πρόβλημα. Τον παρέπεμψαν σε συγκεκριμένο γραφείο και πρόσωπο, που κατέγραψε το πρόβλημα και κράτησε τον υπολογιστή για διόρθωση. Μια ώρα αργότερα ο συνάδελφος δέχθηκε τηλεφώνημα από την εταιρεία που του εξηγούσε ότι ο υπολογιστής είχε παραδοθεί (από δικό τους σφάλμα) σε λάθος γραφείο, ότι έπρεπε να δοθεί στην τεχνική υπηρεσία της εταιρείας (διπλανό γραφείο στο ίδιο κτίριο), και ότι αυτό έπρεπε να το κάνει αυτοπροσώπως ο ιδιοκτήτης, διότι αλλιώς έπρεπε να κοπεί Δελτίο Αποστολής και να επιβαρυνθεί ο γιατρός με 50 Ευρώ. Ο συνάδελφος δεν μπόρεσε να βρει άκρη από το τηλέφωνο, αναγκάσθηκε να πάει ο ίδιος στην εταιρεία και να εκτελέσει την δύσκολη αυτή αποστολή, χάνοντας ανάλογες ώρες από την εργασία του. Αν η μίμηση είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας, τότε το Δημόσιο μπορεί να αισθάνεται υπερήφανο: ακόμη και ιδιωτικές εταιρείες το αντιγράφουν με επιτυχία!