Η εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου έγινε αφορμή να δούμε κάπως διαφορετική τηλεόραση. Συναυλίες κλασικής μουσικής, λίγο πιο σοβαρές συζητήσεις, λιγότερη φλυαρία στα δελτία ‘ειδήσεων’. Πάει όμως κι αυτή. Από σήμερα, και πάλι επιταγές και εκλογές, άσπρα και μαύρα χρήματα (και μάλιστα με γερμανικό επώνυμο), μετρημένα κουκιά και απροσμέτρητοι Κούκοι, λάλοι κομματικοί εκπρόσωποι και λαύρες πολιτικές αντισφαιρίσεις. Κι εγώ αναρωτιόμουν τι μου είχε λείψει τόσες μέρες;
Η ιστορία με τους πολιτικούς που ίσως χρηματίζονταν (για πρώτη φορά;) από μεγάλη εταιρεία (και μόνο από αυτή;) για εξασφάλιση ανάθεσης ακριβών έργων θυμίζει λιγάκι (κατ’ αντίστροφη φορά) μια από τις ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα. Κάποτε, ενώ καθόταν στο καφενείο, του λέει ένας φίλος του: ‘Χότζα, περνούν δυο με μια παχιά χήνα’. ‘Και τι με νοιάζει εμένα;’ ρωτάει ο Χότζας. ‘Μα μπαίνουν στην αυλή σου!’ επιμένει ο άλλος. ‘Και τι σε νοιάζει εσένα;’ αντιδρά ο Χότζας. Αν το ενδιαφέρον κάποιων εξαντλείται (όπως δικαιούται καθείς να υποπτεύεται) στο αν τα λεφτά μπήκαν στην τσέπη κάποιων άλλων (και όχι τη δική του), τότε να θυμηθούμε και τον Αισωπικό μύθο για τας ‘δύο πήρας’ που φέρει 'ανθρώπων έκαστος’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου