Του κυρ-Μανόλη του έλαχε να σηκώσει δυο μεγάλους σταυρούς στη ζωή του. Πριν τριάντα χρόνια, εντελώς απροσδόκητα, ο γιος του, φίλος και συμμαθητής σε Γυμνάσιο και Πανεπιστήμιο, πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή, στα μισά των σπουδών μας (ήταν η πρώτη μας επαφή με τον θάνατο στον κοντινό μας κύκλο). Ακολούθησε το τροχαίο δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στο γαμπρό του. Αντιμετώπισε τα δυο πλήγματα και το δύσκολο υπαρξιακό ερώτημα ‘Γιατί;’ και τα ξεπέρασε—όσο ξεπερνιούνται—δουλεύοντας, πάντα με την σκέψη του πώς θα ήταν τα πράγματα υπό άλλες συνθήκες. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έδωσε την προσωπική του μάχη με τον καρκίνο, με όσες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις διέθετε. Χθες βράδυ πήρε την ‘μακαρίαν οδόν’ για τον ‘τόπον αναπαύσεως’. Εκεί που τον αναμένουν ο Γιώργος και ο Ηλίας. Πέρα από χώρο και χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου